اگر بگوییم که جامعه حقوقی کشور یتیم شده است سخن به گزافه نگفته ایم. البته اگر الان یکی از اساتید دنیای پزشکی به آسمانها پرواز کرده بود چقدر تلویزیون و سایتها و شبکه های اجتماعی در بوق و کرنا کرده بودند و مدام مصیبت رسیده را به همه ی ملت تسلیت میگفتند.خدایی نکرده الان اگر پروفسور سمیعی اتفاقی برایش بیفتند چقدر در همین مملکت از ایشان برنامه ها پخش میکردند ولی متاسفانه جامعه حقوقی با عرضه است و فقط ادعای مهر و محبت دارد.
روحش شاد

من که تصویری ندارم در نگاه هیچکس
خوب شد هرگز نبودم تکیه گاه هیچکس

کاش فنجانی نسازد کوزه گر از خاک من
تا نیفتد در دلم فال سیاه هیچکس

بهترین تقدیر گلها چیدن و پژمردن است
سعی کن هرگز نباشی دل بخواه هیچکس